بحران کرونا به شدت خطر فرسودگی شغلی را افزایش داد

این هم مربوط به کارکنان غیرغایب است که در معرض خطر بیشتری هستند و هم کارکنانی که در آستانه فرسودگی شغلی هستند و هر لحظه ممکن است ترک تحصیل کنند.

طبق گفته Securex، 13.4 درصد از کارمندان در دسته دوم قرار می گیرند. این هشدار دهنده است زیرا به این معنی است که در مقایسه با وضعیت قبل از همه‌گیری کرونا، تعداد کارمندانی که در معرض خطر جدی فرسودگی شغلی هستند، 61.4 درصد افزایش یافته است.

به گفته محققان، توضیح حداقل تا حدی در بحران کرونا نهفته است. آنها دریافتند که از پنج ویژگی حیاتی (کار) که بیش از 40 درصد از خطر علائم فرسودگی شغلی را توضیح می دهد، چهار عامل محرک در سه سال گذشته بدتر شده است که شامل حجم کار عاطفی (از 32 تا 40 درصد)، استرس خصوصی (از 32 درصد) است. به 40 درصد)، 31 تا 38 درصد)، ناامنی شغلی (از 23 تا 27 درصد) و شدت کار بالا (از 27 تا 32 درصد). پنجمین عامل تأثیرگذار یعنی تعارض نقش ثابت ماند.

هانس دی ویت، استاد روانشناسی کار در KU Leuven توضیح می دهد: «اکنون بزرگ ترین محرک های خطر فرسودگی شغلی را می دانیم و نتیجه می گیریم که بحران کرونا بر این محرک ها تأثیر زیادی گذاشته است. علیرغم اقدامات حمایتی، بسیاری از کارمندان با ناامنی شغلی بالاتر و با شدت کار سنگین‌تر به دلیل سطوح پایین کارکنان و ترک همکاران دست و پنجه نرم کردند. آنها همچنین به دلیل عفونت، ناامنی مالی یا مشکلات روحی، بار عاطفی بیشتری داشتند. او خلاصه می‌کند که این به نوبه خود منجر به بار شخصی سنگین‌تر می‌شود که با فرصت‌های کمتر برای ورزش و ترکیبی از کار خانگی و زندگی خانوادگی تقویت می‌شود.

در نهایت، همچنین بررسی شد که کدام پروفایل از کارکنان در معرض خطر افزایش یافته است. نتیجه این است که خطر فرسودگی شغلی با افزایش سن کاهش می‌یابد و مجردانی که کودکان خردسال دارند بیشتر در معرض خطر هستند. همین امر در مورد کسانی که تحصیلات پایین تری دارند در مقایسه با کسانی که تحصیلات دانشگاهی دارند صدق می کند. اما، Securex تأکید می‌کند، «این ویژگی‌های پس‌زمینه با هم حداکثر پنج درصد از خطر فرسودگی شغلی را توضیح می‌دهند و بنابراین به شدت تابع ویژگی‌های (کار) هستند».

مجموعه ما در مورد همه گیری فرسودگی شغلی را اینجا بخوانید