او ۱۹ ساله بود که برای اولین بار قهرمان رولان گاروس شد. امروز او 36 ساله است و دوباره این کار را کرد: رافائل نادال کاسپر رود را 6-3، 6-3 و 6-0 شکست داد. ممکن است بدن او اغلب از کار بیفتد، اما وقتی شن در منطقه وجود دارد، هنوز کاری برای مقابله با قهرمان رکورد وجود ندارد.
غیر از این نیست که رافائل نادال (ATP 5) هر روز صبح برای صبحانه یک کاسه آجر خرد شده بخورد. سنگریزه خوار اسپانیایی ظهر امروز برای چهاردهمین بار در فینال رولان گاروس حضور داشت و برای چهاردهمین بار نیز قهرمان شد. هیچ کس در تنیس امروز حتی به این اعداد نزدیک نمی شود. این بیست و دومین قهرمانی نادال در گرند اسلم دوران حرفه‌ای‌اش است.
حریف او، کاسپر رود (ATP 8)، حتی قبل از یک ضربه متوجه شد که با یک کار تقریباً غیرممکن روبرو شده است: “همه ما می دانیم که رافا یک قهرمان بزرگ است و چقدر خوب در مهمترین لحظات در بزرگترین مسابقات بازی می کند. روز شنبه، نروژی 23 ساله گفت. “من فقط سعی می کنم و از آن لذت می برم.”
بت
رود اولین فینال گرند اسلم خود را در پاریس و در برابر بت خود بازی کرد: او در کودکی تمام فینال های اسپانیایی را دید و در 20 سالگی به مایورکا رفت تا در آکادمی رافا نادال با او مسابقه دهد. او در سال 2019 گفت: “من از طریق تمرین با او چیزهای زیادی یاد گرفتم. انرژی و شدتی که او با آن بازی می کند عادی نیست. (…) بعد از چند ساعت تمرین، همیشه خسته بودم.
اگرچه اکنون موفق ترین تنیسور نروژی تا به حال بدون شک یک بازیکن فوق العاده در زمین خاکی است – هفت تورنمنت از هشت تورنمنت او تا به امروز در زمین خاکی برنده شده است – بی تجربگی او را ترفند کرد. در ابتدا این یک خیابان یک طرفه نبود، اما درست مانند کوکو گاوف در فینال زنان در روز شنبه، رود جوان نیز تحت تأثیر شرایط قرار گرفت.
بعد از اینکه نادال ست اول را به راحتی برد (6-3 در دقیقه 48)، به نظر می رسید در شروع ست دوم مسابقه را هیجان انگیز کرد. رود 1-3 به پایان رسید، سیگنالی برای استاد شن اسپانیایی برای بالا بردن سطح خود. او بازی را مساوی کرد و بلافاصله وارد دروازه شد. رود سه ست پوینت دیگر را از دست داد، اما چهارمی خیلی زیاد بود: 6–3. سرانجام بهار شکسته شد: نادال حتی به نروژی اجازه نداد در ست سوم بازی کند – با یازده برد پیاپی، پیروزی شماره 14 در پاریس یک واقعیت بود.
درد مزمن
قهرمان رکورد قبلاً از سخت ترین صخره ها دوری کرده بود و ما فقط در مورد مرحله یک چهارم نهایی صحبت نمی کنیم که در آن نواک جوکوویچ شماره یک صربستانی جهان را پس از کار شبانه حذف کرد. پس از فینال ایندین ولز، نادال به دلیل شکستگی فشاری در دنده چپ خود به مدت چهار هفته از میادین دور بود و پس از بهبودی، آسیب مزمن پایش دوباره عود کرد. نادال از دست رفته از تورنمنت رم خارج شده بود، آخرین تورنمنت آماده سازی رولان گاروس. او پس از شکست مقابل دنیس شاپوالوف کانادایی گفت: «درد غیر قابل تحمل بود.
این کهنه سرباز اسپانیایی سال ها با بیماری مولر-وایس، نقص نادر پا که باعث درد مزمن می شود، دست و پنجه نرم می کند. اما در دو هفته گذشته، پای او ایستاده است و از قضا این الکساندر زورف (ATP 3)، حریف او در نیمه نهایی روز جمعه بود که مجبور شد مصدوم را ترک کند. روز شنبه مشخص شد که این بازیکن آلمانی چندین رباط پای راست خود را پاره کرده و مانع از حضور او در ویمبلدون شده است. (تورنمنت گرند اسلم که سه هفته دیگر شروع می شود، ویرایش.) در شیب قرار دارد.
† نادال-زورف: مسابقه دیدنی، پایان دراماتیک
و حالا؟
اکنون سوال این است که نادال چه خواهد کرد. به نظر می رسد جسد او به تاریخ فروش رسیده است. اوایل امسال، او گفت که درد مزمن شادی او را می خورد، “نه تنها در زمین، بلکه در زندگی روزمره”. با این حال، به نظر نمی رسد که او به این زودی متوقف شود. نادال در سخنرانی پیروزی خود گفت: “این برد به من انرژی می دهد تا ادامه دهم.” نمی دانم آینده چه خواهد بود، اما سعی می کنم به مبارزه ادامه دهم.
با چهاردهمین پیروزی خود در پاریس، هیولای شنی اسپانیایی جایگاه اسطوره ای خود را تقویت می کند. او به مدت 17 سال در اوج بوده است – اولین برد خود در رولان گاروس در سال 2005 – و سی امین فینال گرند اسلم خود را در بعدازظهر یکشنبه انجام داد. هیچ مردی تا به حال بهتر از 22 عنوان قهرمانی گرند اسلم خود عمل نکرده است. راجر فدرر و نواک جوکوویچ هر کدام با بیست در رده دوم قرار دارند.