رکورد قیمت برای ‘مرلین آبی’ | استاندارد

مرلین آبی مریم گلی از یک دوره پربار برای هنرمند پاپ آمریکایی، نیمه اول دهه 60 می آید. بلافاصله پس از مرگ مرلین مونرو، ستاره سینما، در اوت 1961، وارهول سریالی را شروع کرد. صفحات ابریشمی با پرتره او، در پس زمینه ای از رنگ های چشمگیر. وارهول از فیلمی استفاده کرد که به عنوان تصویر کمپین برای این فیلم هیجانی عمل کرد نیاگارا از سال 1953

در سال‌های بعد، وارهول تکنیک اکریلیک و جوهر ابریشم را روی کتانی اصلاح کرد. او حتی شخصیت های افسانه ای بیشتری را به عنوان سوژه انتخاب کرد، مانند الیزابت تیلور، الویس پریسلی و جکی کندی. او هر بار عکس هایی را از تصاویر تبلیغاتی یا منابع خبری انتخاب می کرد. انتخاب نماهای نزدیک شگفت آور است: تصاویر به دلیل شفافیت بکرشان مانند آهنربایی روی بیننده عمل می کنند. از آنجایی که وارهول می‌خواست از تکنیک‌های بازتولید تجاری کپی کند، ترجیح داد سوژه‌هایش را به صورت سریال نشان دهد. به عنوان مثال، اسماک دارای یک نسخه روی کاغذ است، از سال 1967، با ده مرلین که در دو ردیف پخش شده است.

مرلین آبی مریم گلی برگرفته از یک سریال خاص در سال 1964 یکی از بازدیدکنندگان The Factory، استودیو و محل ملاقات وارهول در نیویورک، یک هفت تیر بیرون آورد و مجموعه ای از بوم ها را به سمت دیوار نشانه رفت. گلوله چهار اثر از یک سری پنج مرلین را که هر یک به اندازه یک متر مربع بودند، سوراخ کرد. آنها پس زمینه ای به رنگ آبی روشن، “آبی مریم گلی”، قرمز، نارنجی و فیروزه ای دارند. ضربه بعداً استتار شد، اما قابل مشاهده بود.

رکورد قبلی حراج برای اثری از وارهول به سال 2013 برمی گردد. تصادف اتومبیل نقره ای (فاجعه مضاعف) سپس به قیمت 104.5 میلیون دلار (تقریباً 78 میلیون یورو) چکش شد. در سال بعد، وارهول با مجموع قیمت فروش 427.1 میلیون دلار، بالاتر از پیکاسو، هنرمندی بود که بیشترین فروش را در بازار هنر در سراسر جهان داشت.

بنابراین جای تعجب نیست که کریستیز مرلین آبی مریم گلی به شدت در بازار کمپین تبلیغاتی و حدس و گمان در مورد قیمت رکورد احتمالی از ماه مارس آغاز شده است. مرلین های وارهول را با شاهکارهایی در حد و اندازه های بوتیچلی مقایسه کردند تولد زهره یا مونالیزا: هنرمند آن را دوست داشت.

این اثر متعلق به بنیاد توماس و دوریس امان، دو گالری دار سوئیسی است. در مجموع 35 اثر از مجموعه آنها به بازار خواهد آمد. درآمد حاصل از آن صرف یک هدف خوب، به برنامه هایی برای کودکان می شود.

وارهول شیفته قله های بلند و گودال های عمیق شهرت بود. در مونرو یک اشتباه تایپی دید زیبایی محکوم به فنا، کوکتل سمی زیبایی خیره کننده، هوس تحسین و یک پایان تراژیک. از چند تن از مرلین ها، مانند نسخه ای با پس زمینه طلایی یا صراحتاً مذهبی مرلین دیپتیچ از تیت مدرن، می توانید استنباط کنید که او می خواست ستاره سینما را به عنوان یک نماد مدرن به تصویر بکشد. او در او یک شهید از دوران اوج مصرف را دید.