رکورد ویژه: بایرن مونیخ با دهمین قهرمانی متوالی تاریخ می نویسد

بایرن با یک برد همیشه به قهرمانی جدید لیگ مطمئن بود. دهمی متوالی، چیزی که هیچ تیم دیگری در اروپا به آن دست پیدا نکرده است. و حتی با یک تساوی، یک مرد باواریایی در دریا وجود نخواهد داشت، زیرا با سه بازی مانده به پایان، اختلاف هنوز 9 امتیاز خواهد بود. در 7 تقابل اخیر، بایرن نیز همیشه طولانی ترین تقابل را داشته است. به عبارتی دورتموند که باید بدون هازارد، ویتسل و مونیر کار می کرد، با کار فوق العاده سختی روبرو شد.

بایرن احساس می کرد که یک جشن قهرمانی است و بلافاصله برگه را به سمت خود کشید. لئون گورتزکا با ضربه سر یک کرنر به سرژ گنابری جدا شده زد، که 1-0 را در برابر طناب های خشک به رگبار زد.

همان گنابری پانزده دقیقه بعد دوباره نام خود را در جایگاه ها به صدا درآورد، اما این بار نامش روی اسکوربورد باقی نماند. آفساید قبلی کومان مقصر بود. حتی اگر فقط یک توقف اعدام بود، زیرا چند دقیقه بعد رابرت لواندوفسکی اجتناب ناپذیر بود. لهستانی پس از دفاع ضعیف زاگادو، سی و سومین فصل خود را هدف گرفت. در سکته نیمه، تیرانداز جایزه باواریایی به دومین بازیکن خود نزدیک بود، اما توپ یک سانتی متر بزرگ شد. دورتموند مجبور شد باتری های خود را در نیمه دوم شارژ کند، تیم مارکو رز در آلیانز آرنا جای پایی نداشت.

در نیمه دوم، تماشاگران میزبان به سرعت با خطای کیمیچ در دقیقه شانزدهم بهت زده شدند. دانیل سیبرت داور به درستی به نقطه اشاره کرد. امره جان بار دیگر تنش را وارد مسابقه کرد. دورتموند اعتماد به نفس پیدا کرده بود و لحظاتی بعد از طریق رویس به تساوی دو بار نزدیک بود، اما نویر و هرناندز همیشه تمایلی به شنیدن این موضوع نداشتند. پس از ضربه پاوارد به بلینگهام در محوطه جریمه، بایرن ناراحت بود و خوش شانس بود که پنالتی دوم را روی پای خود نداشت. ارلینگ هالند هم چند بار دیگر تهدید کرد اما نروژی هم حرفی برای گفتن نداشت.

بایرن روز به روز بهبود پیدا کرد و در دقیقه 83 کتاب ها کاملا بسته شد. موسیالای تعویضی دو بار توپ را از دروازه بان هیتز عبور داد، مهمانی واقعاً می تواند اکنون شروع شود. بایرن سی و دومین عنوان ملی خود و همچنین اولین عنوان را برای مربی جولیان ناگلزمن به دست آورد.