ونجلیس درگذشت. پدرخوانده یونانی موسیقی عصر جدید برنده جایزه اسکار برای موسیقی فیلمش شد ارابههای آتش و با «فتح بهشت» موفق به کسب یک رکورد جهانی شد.
ونجلیس اولین کنسرتو پیانو خود را در شش سالگی ارائه داد، اگرچه هرگز خواندن موسیقی را یاد نگرفت. در آن زمان او هنوز Evángelos Odysséas Papathanassiou نامیده می شد – نامی بسیار طولانی و بسیار یونانی که بعداً در بزرگسالی به درستی قضاوت کرد که جذابیت بین المللی محدودی داشت.
در اولین گروه خود، فورمینکس، یونانی کاورهای بیتلز را با ارگ تقویت کرد. در اواسط دهه 1960 او یونان را با پاریس مبادله کرد و گروه پروگ راک آفرودیتز چایلد را به همراه هموطنش دمیس روسوس تأسیس کرد. مجرد ‘باران و اشکها’ از سال 1968، با صدای دمیس روسوس و ونجلیس بر روی فلوت، در چندین کشور اروپایی از جمله بلژیک موفق شد. گروه در سال 1972 از هم پاشید. مانند دمیس روسوس، ونجلیس در دهه 1970 یک حرفه انفرادی موفق ایجاد کرد. ونجلیس عمدتاً بر موسیقی فیلم و سینت سایزر متمرکز بود.
در سال 1982 او دریافت کرد اسکار برای موسیقی متن توسط ارابههای آتش و جان ویلیامز را که نامزد فیلم ایندیانا جونز بود شکست داد مهاجمان کشتی گمشده† یک سال بعد او با موسیقی متن فیلم ریدلی اسکاتز نامزد جایزه گلدن گلوب شد بلید رانر†
اسکات دوباره او را در دهه 90 برای نوشتن موسیقی استخدام کرد 1492: فتح بهشت، فیلمی درباره قدم گذاشتن کریستف کلمب به آمریکا. فتح بهشت به یک موفقیت جهانی تبدیل شد.
سفر فضایی
ونجلیس برای آن موسیقی فیلم نیز نوشت ماه تلخ توسط رومن پولانسکی و اسکندر توسط الیور استون او موسیقی برای باله و تئاتر و همچنین برای فوتبال ساخت: سرود رسمی جام جهانی 2002 توسط او نوشته شده است. همچنین همکاری او با خواننده Yes، Jon Anderson، که با او چندین آلبوم در دهه 80 ساخت. به عنوان جان و ونجلیس آنها بزرگترین موفقیت های خود را با آنها به ثمر رساندند “من راه خانه ام را پیدا خواهم کرد” و “الان صدایت را می شنوم”.
او سال گذشته در سن 78 سالگی آلبومی منتشر کرد. جونو به مشتری† این به قصیده ای از ماموریت فضایی ناسا به سیاره مشتری تبدیل شد که در آن صدای سوپرانو رومانیایی آنجلا گئورگیو شنیده می شود. ناسا امواج الکترومغناطیسی مشتری را به امواج صوتی تبدیل کرد که ونجلیس آن را در موسیقی خود گنجاند. یونانی اغلب موسیقی خود را از سفر فضایی الهام می گرفت. به این آلبوم اشاره شده است روزتا از سال 2016 تا کاوشگر فضایی ESA به همین نام. او همچنین موسیقی نوشت کیهان، مجموعه مستند کارل سیگان. عشق به کیهان به وضوح متقابل بود: در سال 1995 یک سیارک به نام او نامگذاری شد.
ونجلیس با موسیقی ارتباط عرفانی داشت. در مصاحبه ای نادر باتلگراف در سال 2005 او خود را “راداری که نت ها را برمی دارد، رمزگشای انسانی برای درک مردم” نامید. هنگامی که روزنامه با نام مستعار خود، “پدرخوانده موسیقی عصر جدید” مواجه شد، او به طور غیرمنتظره ای نیو ایج را “سبکی که به افراد بی استعداد اجازه می دهد موسیقی بسیار خسته کننده بسازند” نامید.
اطلاعات کمی در مورد زندگی خصوصی او وجود داشت، جز اینکه او فکر می کرد ازدواج احمقانه است، فرزندی نداشت و الکل مصرف نمی کرد و مواد مخدر مصرف نمی کرد. او حتی در مورد محل زندگی خود مبهم بود: آتن، لندن یا پاریس. در هر صورت او دیروز در بیمارستانی در پاریس که در آنجا به دلیل ابتلا به کرونا تحت مداوا بود، درگذشت. او 79 ساله شد.