جنگ در اوکراین چندین کشور اروپایی را به فکر سنگرها انداخته است. طرح های بحران بلژیک بلافاصله با پناهگاه ها کار نمی کند.
سبزهای آلمان آخرین کسانی بودند که پناهگاه را دوباره در دستور کار سیاسی قرار دادند. آنها در آخرین طرح پانزده ماده‌ای خود برای مقابله با بلایا، دوباره «بنکرینگ» را پیشنهاد می‌کنند. آنها به طور خاص به ایستگاه های مترو، گاراژهای پارکینگ زیرزمینی و زیرزمین ساختمان های عمومی نگاه می کنند. بخش‌های دیگر طرح اضطراری آنها انجام تمرین‌های بیشتر، راه‌اندازی آژیر حمله هوایی و ساخت چاه‌های اضطراری با آب آشامیدنی است. نه تنها جنگ در اوکراین، بلکه سیل تابستان گذشته نیز تضمین کرد که سبزها – بخشی از صدراعظم شولز Ampelkoalition – برنامه ریزی کرد
در کیف، ایستگاه های مترو عمیق اکنون به عنوان پناهگاه حمله هوایی عمل می کنند.
عکس: epa-efe
با انجام این کار، سبزهای آلمان به یک سری از کشورهای اروپایی می پیوندند که مدتی است این پناهگاه را دوست داشتند. در اسکاندیناوی، پناهگاه بخش مهمی از کمک های اضطراری است. درست در مرز روسیه، در فنلاند، فنلاندی ها از دهه 1960 در حال ساختن سنگر بودند. روزنامه بریتانیایی روزنامه گاردین گزارش در مورد یک سالن ورزشی در پایتخت هلسینکی. پشت دروازه های زمین ورزشی دری به پناهگاه زیرزمینی منتهی می شود. یه چیز معمولی
در پایتخت، تقریبا نیمی از مردم می توانند در یک پناهگاه مکانی پیدا کنند. بدون ذکر نام روسیه، این کشور همیشه گوسفندان خود را در صورت جنگ در خشکی نگه می داشت.
نروژ و سوئد هم همینطور. دفاع نروژ می‌گوید که می‌خواهد در صورت بروز هشدار هسته‌ای، پناهگاه‌های جنگ سرد خود را غبارروبی کند. سوئد در حال حاضر دارای ظرفیت پناهگاه برای 7 میلیون نفر است. عمدتاً در شهرهای بزرگ و اطراف آن واقع شده است.
سوئیس کیک را می گیرد
اما در اروپا، به ویژه سوئیس، وقتی صحبت از پناهگاه‌های حمله هوایی به میان می‌آید، کیک را قبول می‌کند. از دهه 1960، شهرداری ها حتی موظف شدند برای ساکنان خود در آنجا بسازند. از یک اندازه خاص، خانه ها باید یک پناهگاه داشته باشند.
این کشور دارای 365000 پناهگاه حمله هوایی است که می تواند 9 میلیون نفر را در خود جای دهد. این برای 8.6 میلیون نفر بیش از اندازه کافی است.
جنگ در اوکراین نیز توجه به پناهگاه های آنجا را احیا کرده است.
هیچ بخشی در بلژیک وجود ندارد
لورا دمولیه از مرکز ملی بحران می‌گوید: «هر کشوری در مورد سیاست‌های بلایا انتخاب‌های خود را انجام می‌دهد. برای بلژیک، پناهگاه‌ها بخش خاصی از این موضوع نیستند. البته ما در صورت بروز فاجعه، گزینه های سرپناهی داریم. بلژیک بسته به نوع موقعیت، انواع مختلفی از برنامه های اضطراری دارد.
اغلب اوقات ما با مقامات محلی شرایط بحران را مدیریت می کنیم. حتی در صورت وقوع یک حادثه هسته‌ای یا ترور، برنامه‌های مخفی آماده است و دولت‌ها می‌دانند چه کنند.
در بلژیک، پناهگاه‌ها اغلب متعلق به گذشته هستند. به عنوان مثال، پناهگاه فرماندهی، یک پایگاه نظامی مهم در کملبرگ در دوران جنگ سرد، پس از سقوط دیوار به موزه تبدیل شد. تا آن زمان، این سنگر همچنان مقر ستاد کل نیروهای مسلح بلژیک در صورت درگیری بود.