چگونه پیم فورتوین همچنان بر هلند و فلاندر سایه می اندازد

6 مه 2002، درست بعد از ساعت 6 بعد از ظهر. پیم فورتوین به تازگی مصاحبه با رادیو 3FM را تمام کرده است و به پارکینگ Mediapark در هیلورسوم می رود. درست قبل از اینکه به ماشینش برسد، مردی را می بیند که با تفنگ به سمت او می رود. مردی که بعداً به عنوان فعال محیط زیست فولکرت ون در گراف شناخته شد، در اطراف فورتوین راه می‌رود و ماشه را سه بار می‌کشد. Fortuyn بی جان تصادف می کند. به سختی نه روز مانده به انتخابات، موجی شوک هلند را فرا گرفت. پیم فورتوین سیاستمداری که با فهرست انتخاباتی همنام خود به سوی یک پیروزی انتخاباتی نادیده می‌رفت، به دلیل عقاید سیاسی خود به قتل رسیده بود.

امروز دقیقا بیست سال پیش است که فورتوین درگذشت. اما روح او هنوز همسایه های شمالی ما را تعقیب می کند. و این فقط به مرگ مستند او مربوط نمی شود. زمانی که او زنده بود، شوک الکتریکی نادیده‌ای را از طریق سیاست هلند ارسال کرد. عمدتاً با ضرب و شتم بی وقفه بر نخبگان سیاسی، نهادی که در چشمان او کاملاً محبوس شده بود و به قدرت پیوست.

او تلاش کرد «ایده ساخت‌پذیری» را راه‌اندازی کند: این ایده که با مداخلات درست و رهبر مناسب، می‌توان کل سیاست را تغییر داد. تورنتجه در لاهه، الگوی سیاست پشت صحنه که در آن، نخست وزیر کنونی مارک روته هنوز جلسات خود را برگزار می کند، فورتوین می خواست برای مثال به یک کمد جارو تبدیل شود. لئونارد اورنشتاین، زندگی‌نامه‌نویس می‌نویسد: «چیز طراوت‌بخش در مورد پیم فورتوین این بود که بیست سال پیش او این ایده را به ذهن آورد که هر چیزی در سیاست ممکن است». NRC† «در زمان Purple II، سیاست به یک جهان تکنوکراتیک تبدیل شده بود که پر از سیاستمداران حرفه‌ای و مقامات با نفوذ و منتخب غیر دموکراتیک بود. در سال 2002، فورتوین حلقه آهنین سیاستمداران و سیاستگذاران بنفش در لاهه را که سیاست را به یک نهاد تسخیر ناپذیر تبدیل کرده بودند، شکست.

پوپولیست

در روتردام، جایی که فورتوین در سال 1990 برای زندگی نقل مکان کرد، آن ایده های ضد تشکیلات واقعا شکل گرفت. در آنجا او شهری فرسوده و ناامن را دید و توانست با چشمان خود شکاف بین سیاست برج عاج لاهه و واقعیت شهرها را مشخص کند.

او در اصل ایده های خود را بر اساس ایده های چپ استوار کرد. بالاخره او یک جامعه شناس مارکسیست بود و دکترای خود را در زمینه موضوعات اجتماعی گرفت. فورتوین نیز بیهوده تلاش کرد تا از درون حزب سوسیال دموکرات، PvdA، نفوذ کند. در پایان او از چارچوب سیاسی حزب رها شد تا بتواند نگرانی های «هلندی معمولی» را به تصویر بکشد. بدون سازش

و خوب بازی کرد اورنشتاین می نویسد: «متهم بودن و انقلابی بودن برای فورتوین امضای سیاسی او بود: سبک تئاتری او در بحث و تجلی». Fortuyn به عنوان یک برند با سگ ها، شعارها، ساقی، کت و شلوارهای دوخته شده، کراوات ها و سر طاس به عنوان یک بیانیه سبک. او سبک خود را تابع پیام سیاسی خود کرد. برای آندره کروول، دانشمند علوم سیاسی در VU آمستردام، این ترکیب لفاظی های ضد نظام و سبک نمایشی او چیزی است که فورتیون را پوپولیست می کند.

کاملا درسته

در مرحله بعد از کار فورتون، جنبه دیگری نیز اضافه شد: نقد اسلام. هنگامی که در سال 2002 اظهار داشت که اسلام یک “دین عقب مانده” است، به تنهایی حزب خود “هلند قابل زندگی” را منفجر کرد و مجبور شد به لیست خود ادامه دهد.

از پادکست توسط NRC در مورد زندگی فورتون مشخص است که سفر به اندونزی او را به شدت از بنیادگرایی اسلامی بیزار کرد. او با ایده های قوی در مورد مهاجرت و ادغام به هلند بازگشت. این باعث شد او لقب “راست افراطی” و “نژادپرست” را به خود اختصاص دهد. راست افراطی فعلی هلند، گیرت ویلدرز و تیری بودت در پیشرو هستند، بنابراین فرصت را از دست ندهید تا خود را به عنوان وارثان فورتون معرفی کنید.

به گفته ماتیجس رودویین (UAmsterdam) دانشمند علوم سیاسی، آنها اینطور نیستند. چون فورتوین افراطی نبود. او در می نویسد: «فورتوین با عینک امروزی نسبتا معتدل بود». NRC† به عنوان دانشمندان علوم سیاسی، اکنون معتقدیم که فورتوین در صفوف راست افراطی قرار ندارد. او قطعا پوپولیست بود. اما راست رادیکال؟ اگر مرکز سیاسی امروز بسیاری از ایده های فورتوین را بدون هیچ محدودیتی تبلیغ کند، حفظ آن دشوار است.

پروفسور کروول موافق است. گیرت وایلدرز وارث فورتون نیست. فورتوین راه را برای ویلدرز باز کرده است. اما اصلا شبیه هم نیستند. هم ویلدرز و هم تیری بودت بسیار محافظه کار هستند. آنها اتحادیه اروپا را یک جامعه مسیحی و سنتی می بینند. اما فورتوین به سادگی نمی خواست چیزی در مورد دین بداند. نه از اسلام، نه از مسیحیت هم. او این را قویاً گفت زیرا احساس می کرد که اسلام رادیکال تهدیدی برای آزادی های خودش است، به ویژه به این دلیل که خودش همجنس گرا بود.

همچنین Joost Eerdmans، که در آن زمان یک سیاستمدار برای لیست پیم فورتیون بود، دوست متوفی خود را به عنوان راست افراطی توصیف نمی کند. فورتوین یکی از اولین کسانی بود که بحث مهاجرت را در ترکیب با ادغام ناموفق مطرح کرد. اما بر خلاف راست افراطی بسیار مستدل. گیرت ویلدرز می خواست راه او را دنبال کند، اما اکنون دیدگاه خود را در مورد مهاجرت بسیار فراتر می برد.

Eerdmans امروز رئیس حزب JA21 است که درک جان اپینک نیز یکی از اعضای آن است. او حزب را به عنوان “اقبال متقاعد” توصیف می کند. کوئن ووسن، کارشناس پوپولیسم (دانشگاه رادبود نایمخن) JA21 را در واقع “پوپولیسم معتدل” را در خود جای داده است. Eerdmans خود را به عنوان پوپولیستی معرفی می کند که می توان با او تجارت کرد.

فورتوین فلاندی

همچنین در فلاندر، فورتوین هنوز شخصیتی است که الهام‌بخش سیاست است. تام ون گریکن، رئیس Vlaams Belang ادعا نمی کند که وارث Fortuyn است. او می‌گوید: «من به این دلیل برای او احترام زیادی قائل هستم. اما وقتی ما او را صدا می زنیم فورتیون را خود به خود «پدر سیاسی» خود می نامد. او همچنین می تواند کلمه هلندی را نقل قول کند. “آگاهی سیاسی من و فورتون دست به دست هم می دهند.”

با این حال، دانشمندان علوم سیاسی مختلف استدلال می کنند که Vlaams Belang، مانند Geert Wilders، بسیار متفاوت از Fortuyn است. «فورتوین نمی‌خواست با چهره‌هایی مانند ژان ماری لوپن و احزابی مانند ولامز بلانگ کاری نداشته باشد. کوئن ووسن می‌گوید، او حتی وقتی مردم او را با آن مقایسه کردند عصبانی شد. پوپولیسم ایدئولوژی نازکی است که همیشه با چیز دیگری همراه است. در سمت راست افراطی، محافظه کاری است. اما فورتوین محافظه‌کار نبود، بلکه یک پوپولیست لیبرال بود. او می خواست از هلند لیبرال محافظت کند.

ووسن شباهت های بیشتری با ژان ماری ددکر ما می بیند. همکار او کروول نیز شباهت هایی با ژان پیر ون روسم فقید می بیند. ددکر، ون راسم و فورتوین را می‌توان به‌عنوان افرادی کاملاً لیبرال، ضد نظام و همچنین افراد تنها دسته‌بندی کرد که چشم‌انداز حزب را وارونه می‌کنند. کروول می‌گوید: «اگرچه به سختی کسی می‌تواند با کاریزمای پیم فورتوین برابری کند».