باستان شناسان بلژیکی مقبره دست نخورده مصر را با ده مومیایی تمساح بررسی کردند.

در سال 2019، باستان شناسان دانشگاه جائن مقبره ای حاوی مومیایی های تمساح را در قبت الحوا (“گنبد بادها”)، مکانی در نزدیکی شهر اسوان در جنوب مصر کشف کردند. این مقبره کوچک حاوی پنج اسکلت و پنج جمجمه کروکودیل بزرگ بود. این مقبره در کنار شش مقبره دیگر قرار دارد که شامل چهره های مهم منطقه است که همگی مربوط به دوران پیش از بطلمیوس، قبل از 304 قبل از میلاد هستند.

کروکودیل ها ممکن است در آیین های خدای مصری Sobek، خدای آب و باروری، که اغلب با سر تمساح به تصویر کشیده می شود، استفاده شده باشد. دی کوپره می گوید: «بیش از بیست گورستان با مومیایی های تمساح در مصر شناخته شده است، اما یافتن ده نمونه به خوبی حفظ شده با هم در قبری که هنوز آشفته نشده است، خاص است. اکثر مومیایی‌هایی که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم توسط موزه‌ها جمع‌آوری شده‌اند، اغلب حیوانات جوان هستند، دقیقاً نمی‌دانیم از کجا آمده‌اند.»

به طور طبیعی خشک شده است

باستان شناسان بلژیکی آثاری از کتان، برگ نخل و طناب را در برخی از تمساح ها پیدا کردند. این “بسته بندی” در قرن های اخیر پوسیده شده یا توسط حشرات خورده شده است. حیوانات همچنین کدر یا قیر نبودند، که به محققان اجازه داد تا آنها را از سر تا پا مطالعه کنند. کوچکترین 1.8 متر و بزرگترین 3.5 متر بود. دو گونه وجود دارد: کروکودیل های نیل و کروکودیل های غرب آفریقا.

قابل توجه است که سه اسکلت کاملاً کامل بودند، در حالی که دو اسکلت دیگر بسیاری از قطعات را از دست داده بودند. دی کوپره می گوید: «تمساح ها ابتدا در جای دیگری، احتمالاً در چاله های شنی دفن شدند. این به کروکودیل ها اجازه داد تا به طور طبیعی خشک شوند. سپس بقایای آن را نبش قبر، بسته بندی کردند و به مقبره قباط الحوا منتقل کردند. اعضای بدن باید در حین بسته بندی و حمل و نقل از بین رفته باشند.

مصری ها چگونه این کروکودیل ها را گرفتند؟ از شمایل نگاری می دانیم که کروکودیل ها عمدتاً با تور صید می شدند. بر روی کروکودیل های قبت الحوا نیز هیچ اثر ذبح یافت نشد. احتمالاً مصریان باستان با قرار گرفتن در معرض آفتاب برای مدت طولانی به آنها اجازه غرق شدن، خفگی یا گرمازدگی می دادند.

سنگ در معده

یکی از تمساح ها آنقدر به خوبی حفظ شده بود که «گاسترولیت ها» هنوز وجود داشتند، سنگ هایی در روده ها که به تمساح ها کمک می کند تا تعادل خود را در آب حفظ کنند. «سنگ‌های معده» نشان می‌دهد که تمساح برای بیرون آوردن احشاء باز نشده است. دی کوپره نتیجه می گیرد: «این یافته بینش خوبی به ما می دهد که چگونه مصری ها در آن منطقه و در آن زمان تمساح ها را به طور آیینی دفن می کردند».