اواخر عصر است، بعد از پایان کار هنوز یک بزرگراه در انتظار است، کروز کنترل در سرعت 100 کیلومتر در ساعت است تا پوتین را قلدری کند. در میان مه، فقط یک جفت چشم قرمز از یک ماشین کمی جلوتر می درخشد. صدای زنی در رادیو به گوش می رسد، خشن.
‘عصر بخیر. “بعدا” برای ما شب است – من همیشه شب را بهتر دوست داشتم. انگار زمان استراحت می کند. امشب قراره به حرف دنیا گوش بدیم. و در طول راه ما زندگی را بیدار می کنیم و می خوابیم. …