Pearl Jam قبلاً برای ششمین بار عنوان Rock Werchter را منتشر کرده بود، اما این شاید خاص ترین بود: دقیقاً 22 سال پیش، راک های گرانج در جشنواره Roskilde اجرا کردند. تبدیل به یک تراژدی شد.
وحشت در طبل زدن جلوی صحنه شروع شد، 9 نفر جان باختند. اولین کنسرت آمریکایی ها در خاک بلژیک قرار بود چند روز بعد در علفزار Werchter برگزار شود که لغو شد.
ادی ودر احساسی با صدایی لرزان در صحنه فیلمبرداری گفت: «این شب برای ما کمی سخت بود. “آن روز زندگی ما را برای همیشه تغییر داد.” او به اشتراک گذاشت که چگونه با برخی از خانواده‌های آسیب دیده در سال‌های پس از درام آشنا شده بود و چقدر از اینکه آنها اجازه ورود به زندگی‌شان را داده بودند، سپاسگزار بود.
آن لحظه اساسی در نمایش مروارید جام بود که از یک اجرای عالی به یک لحظه عالی رسید و جمعیت یکی شد. دریایی از چراغ‌های تلفن هوشمند سپس به «جاده طولانی» درخشش بیشتری بخشید، در حالی که ودر می‌خواند که همه با هم این جاده را طی خواهیم کرد.
پیشتاز 57 ساله است اما هنوز هم حیوانی خستگی ناپذیر صحنه است، اگرچه کمتر مانند یک مرد وحشی در صحنه پرسه می زد. امروز او یک آشتی‌گر است، کسی که با هم بودن را مانند یک بنر حمل می‌کند، حتی اگر مخاطبان این گروه راک‌های سفید پوست از بین رفته کمتر از آن چیزی باشند که او امیدوار بود. مسیحی مانند نیک کیو، اما بسیار نوازشگرتر. و کفش های لاکی نمی پوشد.
چندین بار، ودر پرسید که آیا همه “امن” هستند یا خیر، به ما نشان داد که اگر مشکلی برای کسی پیش آمد چگونه دستهایمان را روی هم بگذاریم، زیرا “توقف یک آهنگ کمتر از ایمنی کسی اهمیت دارد.”
خوشبختانه، آن آهنگ ها هرگز مجبور نشدند قطع شوند. گروه به مدت دو ساعت بهترین آثار او و طبق معمول کارهای دیگران را مانند یک قطار بخار خروشان درآورد. «باران» گروه بیتلز اوایل روز با تکان دادن سر به سیل، مجموعه را باز کرد. ودر لحظاتی بعد در «من به معجزه ها ایمان دارم»، جملاتی که از رامونز قرض گرفته بود، «من به دنیای بهتری برای من و تو اعتقاد دارم». نیل یانگ “در دنیای آزاد روی صخره نگه دارید” که در نتیجه جنگ در اوکراین فوریت خود را بازیافته بود، شب را به پایان رساند.
قطعات طلای واقعی در این بین قرار داشتند. بسیاری از آهنگ های اولین ده آنها که هنوز پس از 31 سال دست نخورده باقی مانده اند. «Even flow»، با باس قتل متالیک آن که یادآور «وودو چیلی» جیمی هندریکس است. «جرمی» که ودر با دستی که دور سیم میکرو حلقه کرده بود خواند. حماسه “Porch” نشان داد که چگونه گروه هنوز می تواند یک ماشین غیرقابل توقف باشد. اما همچنین «پیرمردان» دیگر، مانند «زنی مسن پشت پیشخوان در یک شهر کوچک» که خواننده آن را به «شهر کوچک» Werchter تقدیم کرد. ساینده “Curduroy” و جوشان “انجام تکامل”. یا لحظه آتش سوزی «هیچ مرد»، جایی که سر بخار وددر دود را ایجاد می کرد.
پرل جم با آخرین آلبوم‌هایش چندان تحت تأثیر قرار نگرفت، اما «رقص روشن‌بین‌ها» که از گیگاتون اخیر گرفته شده بود، بسیار خوب عمل کرد. گیتاریست Mike McCready، یک اسم حیوان دست اموز duracell که کمی بیش از حد خوشحال است که زیرکی خستگی ناپذیر خود را به نمایش بگذارد، ریف های کمیاب و بدبوی گیتار را پاشید.
ودر به سم 22 ساله ای که به تازگی ما را ترک کرد گفت: “دختر.” در متن، او قطعه‌ای از «دیوار» نوشته پینک فلوید را قاچاق کرد، اما متن را تغییر داد: «دولت آن زنان را به حال خود رها کند»، به نظر می‌رسید، تمسخری به دادگاه عالی ایالات متحده، که حقوق سقط جنین برای زنان را به چالش می‌کشید.
«Black» با گیتاریست سابق Peppers جاش کلینگ هافر در پیانو، تمام آن حماسه و تراژدی را در یک آهنگ باشکوه خلاصه کرد. مجموعه مروارید جام بدین ترتیب تبدیل به یک قصیده بزرگ برای زندگی شد که در «زنده» به اوج خود رسید. “اووووووو، من هنوز زنده ام” برای سی امین بار از ده ها هزار گلو بیرون آمد. پس از دو سال رنج کرونا و جنگ در شرق نه چندان دور، این یک فکر گرم بود.
مروارید جام (*****)، در 30/6 در Rock Werchter دیده شد.