د کرو در مورد معامله Engie هسته ای جمع می کند

نخست وزیر الکساندر دی کرو (Open VLD) درست قبل از تعطیلات کریسمس گفت که هنوز قصد بسته شدن قرارداد با Engie قبل از پایان سال در مورد باز نگه داشتن جوانترین نیروگاه های هسته ای برای مدت طولانی تر است. وعده دستیابی به توافق نهایی با Engie قبل از پایان سال در ماه جولای داده شد. در آن زمان، این دو قبلاً یک توافق اصولی را منعقد کردند که خود Engie هنوز آن را غیر الزام آور می‌دانست. این اولین گامی بود که در آن Engie به دام کشیده شد، اما گامی ناکافی بود تا Engie را مجبور کند که واقعاً با اعمال آن توسعه را انجام دهد.

• آیا چراغ در حال حاضر پس از سال 2026 روشن خواهد ماند؟

توافقی که در حال حاضر روی آن کار می شود باید با گامی جدید این تعهد را بسیار الزام آورتر کند و بیش از هر چیز باید تضمین کند که Engie و ناظر هسته ای Fanc در اسرع وقت پس از تعطیلات کریسمس آماده سازی برای Doel 4 و Tihange 3 را آغاز کنند. از سال 2026 به مدت ده سال بیشتر باز نگه داشته شود. زیرا پیش از تمدید هنوز یک روند طولانی وجود دارد. به همین دلیل است که باید به سرعت به توافق رسید، حتی اگر یک روز کم و بیش این اتفاق نیفتد. «اینطور نیست که اگر امشب توافقی صورت نگیرد، چراغ ها خاموش شوند»، ضرب الاجل نیز به شدت در درون خود ویوالدی در نظر گرفته شده است.

ضرب الاجل سال نو در درجه اول یک ضرب الاجل سیاسی است که دی کرو به خود تحمیل کرده است. اما اگر توافق تا هفته آینده حاصل نشود، مشکل سیاسی نیز وجود نخواهد داشت. حتی در آن زمان، تجارت سیاسی هنوز با سرعت آهسته در حال انجام است. پارلمان هنوز در تعطیلات کریسمس است، بنابراین اگر توافق کمی دیرتر به پایان برسد، نخست وزیر مجبور نیست فوراً دست به کار شود. مهمتر این است که توافق به خوبی تنظیم شود.

ذخیره سازی زباله های هسته ای

روز جمعه گفته شد و این مذاکرات سازنده اما دشوار است. “با فراز و نشیب” شنیده می شد. در جای دیگر گفته شد که پیشرفت “میلی متر به میلی متر” در حال انجام است. نخست وزیر و وزیر انرژی تین ون در استراتن، همراه با روسای کابینه خود، تیم اصلی را تشکیل می دهند. چندین تیم فنی دور آن حلقه می زنند. اسناد رفت و برگشت ارسال می شود. مذاکرات معمولاً به صورت فیزیکی انجام می شود، اما در صورتی که کاترین مک گرگور، مدیر عامل Engie در مذاکرات شرکت داشته باشد، از طریق تلفن یا تماس ویدیویی نیز انجام می شود.

بنابراین آنها مذاکرات بسیار پیچیده ای هستند. اول و مهمتر از همه، انتظار می رود شفافیت بیشتری در مورد توزیع مزایا و بارهای توسعه ارائه شود. در تابستان توافق شد که جوان‌ترین نیروگاه‌های هسته‌ای در یک شرکت جداگانه قرار داده شوند که انجی و دولت هر کدام صاحب نیمی از آن باشند. مدیریت روزانه این امر در دستان Engie باقی می ماند. به عنوان مثال، این مذاکرات باید کمی بیشتر روشن کند که دولت برای تصاحب نیمی از نیروگاه‌های هسته‌ای چه کمکی باید به شرکت داشته باشد و هزینه‌های دفع زباله‌های حاصل از کمک بلاعوض چگونه تقسیم می‌شود.

علاوه بر این، سوال کلیدی این است که Engie چقدر باید برای دفع زباله های گذشته کنار بگذارد. Engie حداکثر فاکتور می خواهد. اما تا زمانی که مشخص نباشد زباله های هسته ای چگونه و کجا دفع می شوند، ثبت این موضوع آسان نیست. از قبل واضح است که این توافقی خواهد بود که دارای محدودیت های زیادی است، اما با قوانین کافی برای گره زدن به این اهداف به گونه ای که اولین گام های موثر در جهت تمدید برداشته شود.